Katedra Notre Dame w Paryżu

0
330
Rate this post

Imponująca bryła słynnej paryskiej katedry Notre Dame jest idealnym przykładem nowego stylu architektonicznego, który od połowy XII wieku opanował zachodnie budownictwo sakralne. Wznoszenie tego typu budowli stało się możliwe dzięki ogromnemu postępowi technologii oraz dużym środkom finansowym. Podobnie jak trochę wcześniejsze katedra w północnej Francji, na przykład w Saint-Denis, Laon czy Noyon, katedra ta odzwierciedla istotna technologiczna koncepcję, według której świątynia miała być obrazem Królestwa Bożego, inaczej Nowej Jerozolimy. Architektonicznie katedra ta jest dziełem sztuki. Cała szerokość jej fasady zajmują trzy portale- środkowy jest najszerszy. Obrazy na nich wyrzeźbione obrazują sąd ostateczny. Lewy portal natomiast poświęcony został Matce Boskiej i obrazuje sceny z jej życia. Pochodzi on z 1920 roku. Prawy portal z kolei to p[portal św. Anny, powstał około roku 1220.W budowli tej znalazły zastosowania niemal wszystkie możliwości technologiczne tego okresu. Żebra sklepień znajdujących się na główną nawą liczącą ponad 30 metrów wysokości stanowią zarówno element konstrukcyjny jak również wizualny i ozdobny. Zastosowano łuki przyporowe będące wówczas jeszcze zupełna nowością, umożliwiające wzniesienie górnej kondygnacji z oknami, które miały na celu oświetlanie wnętrza. Natomiast w dwuwieżowej bogato ozdobionej posagami fasadzie umieszczono potężną rozetę rozświetlająca wnętrze świątyni. Pod rozeta ciągnie się tzw. galeria królewska będąca charakterystycznym elementem francuskich kater w stylu gotyckim. Transept oraz idealnie opracowane rozety na zakończeniu jego ramion pochodzą z XIII wieku. Natomiast wysmukłą wieżyczkę dodano dopiero w XIX wieku. Natomiast w całej świątyni zastosowano dużą ilość witraży co powoduje wewnątrz mrocznej świątyni przepiękna grę świateł.