Od połowy XVIII wieku bardzo wiele europejskich miast zaczęło zmieniać swój wygląd pod wpływem architektury klasycznej, która wpłynęła zarówno na ich wygląd jak tez na cały system funkcjonowania. Można więc powiedzieć, że na początku epoki uprzemysłowionej nowa architekturę oraz jej rozwiązania urbanistyczne zdominowała kultura starożytna z przed 2000 lat. Architektura klasycystyczna była odwzorowaniem odkryć archeologów dokumentującymi świetność starożytnego Rzymu i Grecji oraz ambicji nowego pokolenia europejskich królów i cesarzy, którzy widzieli w sobie spadkobierców klasycznej cywilizacji. W klasycyzmie zachwycające są kopuły, frontony, kolumnady i matematycznie precyzyjne propozycje. Jednak co najważniejsze budowle w stylu klasycznym doskonale wtopiły się w urbanistykę i zabudowę miast. Przykładem jest paryski Łuk Triumfalny. Budowle te zostały tak zaprojektowane aby można było przez nie powchodzić a nawet przejeżdżać. Jednym z najdoskonalszych przykładów klasycyzmu jest paryski Panteon. Ten znany na całym świecie zabytek to osiągnięcie Jacques’a-Germain Soufflota, jednego z najwybitniejszych klasyków badającego ruiny antycznego Rzymu. Kopuła Panteonu ma 83 m wysokości i przyciąga wzrok z wielu miejsc w centrum Paryża. Wysokie ściany natomiast nadają mu bardzo masywny wygląd. Charakterystyczne dla stylu klasycznego było również oszczędne stosowanie zdobnictwa, rozwój budownictwa użyteczności publicznej czyli urzędów, teatrów, szpitali, szkól itd., wewnętrzne sale długie i podłużne często malowane na biało, sufity płaskie a okna duże i kwadratowe. W Polsce do dziś możemy podziwiać takie klasyczne zabytki jak Pałac Myślenicki w Warszawie czy Pałac w Łazienkach, Pałac Mielżyńskich w Pawłowicach albo Kościół św. Boromeuszka na warszawskich Powązkach. Do klasycznych budowli należy również warszawski Belweder.
